until the cold city wind blows it all in our face

Een afsluitertje voor dit (blog)jaar. Explosions in the Sky. Als dat niet toepasselijk is. Ook omdat het gewoon immens mooi is. En omdat ik dan toch mijn ticketje heb geshopt voor hun optreden in februari. *maakt vreugdedansje*

Wel, de komende dagen ben ik in Amsterdam en omstreken, jullie lezen mij terug ergens in 2007.

1. The Great XTC of Robert Carmichael
2. Crash
3. Babel
4. Me and You and Everyone We Know
5. Little Miss Sunshine

En ook nog: Don't Come Knocking, Ice Age 2, Wassup Rockers, Meurtrières, The Science of Sleep, The Woodsman, Brokeback Mountain, The Girl in the Cafe.

Er zitten 2005'ers tussen, i know, maar ik heb ze pas dit jaar gezien.

Meer visueels: fotoboeken, nog eens fotoboeken, expo's, gallerijen.. onder de indruk van fotografen Ed Templeton, Carel Van Hees, Corinne Day, William Klein, Diane Arbus, Freya Maes, Jeff Wall.

Maar behalve al dat moois, was 2006 eigenlijk ongemeen hard en ontnuchterend. Dat vind ik.

"Ik drink te veel koffie. Ik ben internetverslaafd. En ik heb nog nooit zoveel tijd gehad."

Dat is wat ik vannacht in mijn pocket boekje heb gekribbeld voor ik rond 4u uiteindelijk in slaap ben gesukkeld. Geen paniek, want ik kon uitslapen. Echt, dat is een aanrader: geen job hebben, schandalig veel dopgeld krijgen en verder zeeën van tijd. En dan maar proberen om die dan ook nog eens te vullen. Nee, niet persé met iets nuttigs nee. Maar goed, terwijl het gros van de mensen rond mij in een rat race zit, zit ik op mijn gemak. Voorlopig toch.

Er is Music for Life op tv in de voormiddag, en die gasten doen dat geweldig goed. Als ik met twee oren en een half oog Peter Van de Veire en Christophe Lambrecht volg, en met mijn ander oog de kranten lees, dan heb ik nog een half oog over waarmee ik elke morgen mijn overbuur zie zitten studeren onder zo'n knalrode bureaulamp. Alweer, denk ik dan. Gisteren zat jij daar ook. En eergisteren.

En waarschijnlijk denkt zij hetzelfde. 'Daar zit ze weer, in de zetel met de laptop op schoot, koffie binnen handbereik en de tv aan.' Mja. Eddy zegt nochtans dat ik goed bezig ben. Eddy, dat is mijn VDAB consulent. Goed bezig, dan bedoelt hij mijn sollicitatiegedrag enzo. Dus ja, zolang Eddy achter mij staat, zal het wel ok zijn. Ik vind Eddy's over het algemeen altijd heel sympathiek, maar dat is een ander verhaal.

Maar het gaat veranderen! Ik heb enorme ambities voor 2007. Echt. Maar ik ga daar niks over zeggen.

En om eens volledig van onderwerp te veranderen: deze is leuk.

Nog 11 dagen resten er van 2006. En dat is blijkbaar de ideale periode om elkaar om de oren te slaan met eindejaarslijstjes. Eh voilà, onhebbelijke gewoontes kruipen overal, ik ga ook es terugblikken. Vandaag: muziekskes!

Het zwakke geslacht, het zal wel zijn! Zeer de moeite cd'tjes het voorbije jaar van deze ladies: Joan As Police Woman (Real Life), Charlotte Gainsbourg (5:55), PJ Harvey (The Peel Sessions) en Karen O met haar Yeah Yeah Yeahs (Show Your Bones).

Het zal wel cliché zijn, maar mijn concert van het jaar was dEUS in Vorst. Festivaloptreden van het jaar dEUS op Werchter. Het was toch echt wel een beetje het jaar van Tom Barman, n'est-ce pas? Ook enorm genoten van Cat Power in de AB, Phoenix in diezelfde AB en Zita Swoon op Pukkelpop.

Redelijk wat cd'tjes gekocht dit jaar, waarvan ik er enkele eens wat meer moet gaan luisteren, als ik op andere eindejaarslijstjes mag afgaan. Als daar zijn: TV On the Radio (Return to Cookie Mountain), Archie Bronson Outfit (Derdang Derdang), Flaming Lips (At War with the Mystics) en Midlake (The Trials of Van Occupanther).

Reken ik ten slotte tot mijn lovely newbies van 2006: The Long Blondes, Tomàn, Thom Yorke (solo), Cansei de Ser Sexy, Mono en Tunng.

Ik ben de helft vergeten, denk ik. Maar goed. Om de links en myspaces bij al die groepkes te plakken heb ik weinig zin, dus googlen hé mannen. En wie durft toegeven dat hij geen enkele naam uit bovenstaand lijstje kent, die mag naar ons oudejaarsfeestje komen, ist goed?

De kerstperiode komt gevaarlijk dichtbij. En dan mag ik nog heel 0110, tolerant en ruimdenkend (proberen te) zijn, die opgeknoopte kerstmannen aan gevels en ramen zijn er toch telkens weer een tikkeltje teveel aan. Die zijn nu toch echt lelijk, of wat? Soit, er is een petitie. (via)

Is hier dan ook hoog in rotatie momenteel: 'Christmas is Cancelled' van The Long Blondes. Fijn, fijn groepje!

Een amusant jaaroverzicht zat vanmorgen in het Reyerscomplex. Of 2006 bekeken door Focus Knack's man van het jaar is ook de moeite. Verder zeg ik daar niks over, kill your darlings en over-exposure enzo. Maar Faithless is écht crimineel slecht. Eindelijk, iemand.

Morgen is het sportgala op Eén. *oefent alvast een boze blik*. Ah, en voor muzikaal gelijkgestemden (knoert van een woord), morgen niet te missen: Het Uur van de Wolf, met Anthony & The Johnsons, CocoRosie en Devendra Banhart!

Knallhart: net als de titel doet vermoeden. Miriam -een spermaspons (zoals de cool kids zouden zeggen)- en haar puberende zoon verhuizen naar een troosteloze Berlijnse wijk. Michael (de zoon) leert de regels van de straat kennen, en dat is geen lachertje. Film doet thematisch een beetje denken aan Maria Full of Grace, en heeft dezelfde vuistkracht als Lilja 4-ever. Aanrader voor wie gelooft in de maakbaarheid van de samenleving, en in Supernanny en zo.

Brick: misdaadfilm slash tienerdrama slash film noir, en dat met Tarantino trekjes. Brick begint met het lijk van een tienermeisje, Emily, dat ligt te ontbinden langs een verlaten beekje. Ex-vriendje Brendan vindt haar en start met een partner-in-crime een hoogstpersoonlijk detectiveonderzoek. Film van een debutant dan nog wel, Rian Johnson.

The Secret Life of Words: wie My Life Without Me gezien heeft, gaat deze ook kunnen smaken. Ahja, zelfde regisseur (Isabel Coixet), zelfde sterke actrice (Sarah Polley), zelfde thematiek (de liefde tussen twee onbekenden) en dezelfde ‘waauw’. Maar toch een andere film, dus kijken!

Borat: Tja. Marginaal. Soms ontnuchterend pijnlijk. Denigrerend vanuit alle hoeken. Soms nogal gevaarlijk laag bij de grond. Maar Oh Zo Grappig. Soms toch.

Babel: het script door Guillermo Arriaga en de regie door Alejandro Gonzáles Iñárritu. Ik verafgood dat duo zo ongeveer, zegt dat genoeg? Net als in hun vorige, Amores Perros en 21 Grams, zijn de verhaallijnen gekruist en volgt een niet zo happy botsing. Verbitterd koppel in de woestijn, pijnlijk eenzaam tienermeisje in een wereld vol hi-tech communicatie, machtsgeile politiemannen versus ontredderde, doodeerlijke immigrante,…

Ik heb er nog gezien, maar die waren zo goed dat ik ze al vergeten ben!