donderdag 5 november 2009

apenverdriet



Gij zit zo gelijk vastgelijmd aan ik weet niet wat.

Ik zou u willen losweken.
Alles is rood Juliette!
Klaar om op groen te springen.

Midden in de nacht, na een klassevol feest, blijven twee vrouwen achter in een leeg roodkleurig appartement. De gastvrouw, moegestreden. Een onbekende jonge vrouw, amper opgewarmd.

"Fijn feestje", zegt die laatste. Ze dringt aan om nog een glas te drinken. Een laatste. Ze dringt zich op, weet van geen wijken. De ander denkt: wie is die gaste, en hoe borstel ik haar buiten?

Marijke Pinoy en Wine Dierickx vertolken de pijn, de woede en de angst van twee vrouwen. De ene kijkt terug op haar leven, de andere zoekt onwennig een houvast. "Gij zit niet in het leven", zegt mijn moeder, "ge loopt er altijd zo een beetje naast."

Apenverdriet, de nieuwe voorstelling van Compagnie Cecilia. Mooi en intens. Verbluffend hoe een voorstelling gebouwd op dialogen zo veel om het lijf kan hebben. Gisteren gezien in de Minardschouwburg. En de komende dagen hopeloos uitverkocht.