until the cold city wind blows it all in our face

er liep een sliert kinderen over het zebrapad, met boekentasjes op de rug. de laatste in de rij sleepte zijn sportzak over de grond. het touwtje wel stevig in handen, maar in gedachten ergens ver weg. neuriënd ook. een korte berisping van de juf doorprikte zijn dagdroom. en in drie, vier huppen sloot hij weer aan bij de groep.

het is overal een beetje hetzelfde verhaal.

het was één ongemeend tikje en dan hulpeloos toekijken hoe die dominoblokjes er in razende vaart vandoor gingen. de kraan dichtgooien en dan de meubelen redden. maar goed, we zijn er nog.

Alles is zo oppervlakkig. Die innerlijke wereld, die we soms nog voelen, maar niet kunnen verwoorden, zijn we kwijtgeraakt. We gaan eraan voorbij, al was het maar omdat er geen geld mee te verdienen valt.

omdat lijstjes behalve saai soms toch ook handig zijn. alles hieronder past in '..binnenkort toch maar eens tijd maken voor..' of '..toch al serieus aan het uitkijken naar..' totaal onvolledig ook.

.small gods van dimitri karakatsanis
.it's a free world van ken loach
.vantage point van dEUS
.jukebox van cat power (silver stallion!)
.the crying light van antony and the johnsons
.iets nog zonder titel van death cab for cutie
.plan your escape van girls in hawaii
.lucky seven bij lucy
.joost vandebrug in foam
.kamp jezus door wunderbaum
.spam op canvas (twee maal gemist. wat een mooie canvassite intussen)
.tim vanhamel in charlatan

zo veel willen schrijven dat ik uiteindelijk niets op papier krijg. het hoofd staat maar niet stil. eerst maar eens brood halen. nog een koffie. telefoontje hier, mailtje daar. heen en weer slingeren op het internet, zo veel te lezen en uit te zoeken. misschien moet ik gewoon nog een uurtje onder het dons.

bij deze leg ik mezelf maar één taak op voor het weekend. into the wild kijken. de rest moet maar even wachten.

Sean Penn:

De drang om te zwerven heeft me altijd gefascineerd: geen betere manier om je grenzen te verleggen, om te testen of je nog wel kunt functioneren buiten je veilige cocon. Maar het vergt moed.

eentje om nog snel te ontdekken. voor ze definitief doorbreken, ergens dit jaar. seabear, uit het eveneens nog te ontdekken reykjavik.

zeven woorden in de krant van gisteren
al was het maar in een wegwerpcolumn

maar in woelige de.redactie.punt.be tijden
hier op gegniffel onthaald:

de wereld gaat ten onder aan meningen

hij was paul from ghana. ik was grace from ghent. wij stonden samen op de stoep schaapachtig naar een rood verkeerslicht te staren. het heeft iets absurds, wachten op groen terwijl de stad al slaapt.

we praatten, vier zebrapaden en een bushalte lang. kort eigenlijk. maar toch, het was een mooie afsluiter van mijn weekend.

alleen al, omdat paul de man is waar half vlaanderen op dat uur gillend van zou willen wegrennen. of toch tenminste met de handtas stevig tegen het lijf gesnokt, en oogcontact vermijdend, voorbij wil hollen.

en dat ik dat niet had,
er zelfs niet aan heb gedacht,
ik was daar best wel fier op.

toen, op de bus, kwam er een dronkaard bijna op m'n schoot zitten.

mon dieu. en toen lag ik op de zetel met lorsque j'étais une oeuvre d'art. en een woordenboek op grijpafstand. die talen een beetje opblinken, het was er bij op 1 januari. en dat er zoiets bestaat als le passé simple, was ook al lichtjes gaan schemeren. wij mochten daar vroeger altijd een nulletje bij zetten in ons grammaticaboek, jullie ook? wel de moeite anders, het boek.

le meilleur moyen d'obtenir une réponse était de ne pas poser de question..

moeilijke vragen via pironik.

3 artiesten die ik in 2007 leerde kennen:
.vincent moon, de fransman die filmpjes maakte bij veel muzikaals dat mij het voorbije jaar kon smaken. the national, beirut en alle take away shows om maar iets te noemen
.binnengedonderd in de werelden van johnny cash en joy division
.husky rescue, bevreemdend maar oh zo mooi

3 dingen die ik niet licht zal vergeten:
.bus 3, het is een beetje de wereld in het klein
.het besef dat ik maar een krimp moet geven, en er al mensen zijn die voelen dat er iets scheelt. het lijkt er dan toch op dat ik rond mij somebodies aan het verzamelen ben die lang willen blijven hangen, gelukkig maar.
.een kus in een deuropening bij het ochtendgloren (waar kwam dat vandaan en waar is het heen)

3 stommiteiten, blunders, schaamtelijkheden:
.gestopt met fotolessen wegens te ver van huis. uiteraard is dat makkelijk elders opnieuw op te nemen, ooit. maar ik heb daar iemand achtergelaten waar ik nog veel van kon leren. en niet in het minst op fotografievlak. damn, leo.
.mezelf een paar keer verloren in alles en niks.
.een sollicitatiegesprek ergens in een brusselse toren, waar ik opeens bijlange niet meer wist waarom eigenlijk.

3 dingen waar ik trots op ben:
.dat ik mijn trots opzij heb gezet, een bureau heb gezocht en heb gewerkt. centjes opzij zetten enzo
.dat ik dat toch wel lang heb volgehouden, heb ingezien dat ik daar niet paste, en vriendelijk ben vertrokken
.dat ik besloten heb om binnenkort eventjes met mezelf te gaan reizen, dat het scary is allemaal en dat ik dat gerust wil toegeven

3 gekochte of gekregen dingen:
.filmtickets, concerttickets en expotickets. naar de wereld kijken door de ogen van een ander, ik krijg er geen genoeg van
.vreemde uitspraken van wildvreemde mensen.
.een haarschaar, echt leuk.

drie mensen die de moeilijke vragen krijgen: oran, bas en funky monkey

lieve mensen allemaal,
gelukkig nieuwjaar!

het wordt goed.
misschien, en ik geloof het wel,
wordt het zelfs beter.
als we het maar genoeg willen.
toch?

gewenst gekregen, met graagte aanvaard, en bereid om te delen:
geluk. passie. warme ontmoetingen. nieuwe horizonten.
prikkels. inspiratie. dromen.

proberen we dit jaar met een grote bocht te ontwijken:
sufheid. desinteresse. sleur.

zal alweer grote haat-liefde worden:
tijd en ik.
tikt te snel weg, blijft te lang hangen.
er achterna hollen, het een duwtje moeten geven.

maar goed.
het is 1 januari 2008, 22u20.
ik wens jullie een fantastisch jaar.

grace -x