het was het plotsklaps horen van dit nummer. zo gek, dat sommige muziekjes je moeiteloos katapulteren naar zoveel tijd terug. en dat bijhorende momenten dan zeer helder komen boven drijven. zoals: ik zat op de bus, onderweg naar acht uur enerverend labeur. elke weekdag, op die bus. en vaak datzelfde plaatje. toen kon ik er wel in verdwalen. nu doet het amper nog iets met mij. als ik losse woorden plak op die lange weken, dan kies ik: gejaagd, ondoordacht en rusteloos. en een klein beetje mistevreden. stiekem, diep vanbinnen. 2007, dat is verdorie nog niet eens zo lang geleden.
het galmde uit de luidsprekers op restaurant. vanmiddag in familiekring, letterlijk aan een ronde tafel. wie betaalt, kiest de locatie, zo gaat de traditie. en daarom zat ik daar een beetje verloren in een etablissement waar de tijd wel leek stil te staan. m'n tante, verpakt in een trui met bloemetjesmotief, verdween bijna in het interieur. ik vond het grappig. ik stootte mijn broer aan, en hij wist het ook. zo fout. maar ook: ergens klopt het wel, en we berusten erin. althans, op zondag.
vandaag is een dag van simpel contentement.
en weinig samenhangende teksten, zo blijkt. jeej!
het galmde uit de luidsprekers op restaurant. vanmiddag in familiekring, letterlijk aan een ronde tafel. wie betaalt, kiest de locatie, zo gaat de traditie. en daarom zat ik daar een beetje verloren in een etablissement waar de tijd wel leek stil te staan. m'n tante, verpakt in een trui met bloemetjesmotief, verdween bijna in het interieur. ik vond het grappig. ik stootte mijn broer aan, en hij wist het ook. zo fout. maar ook: ergens klopt het wel, en we berusten erin. althans, op zondag.
vandaag is een dag van simpel contentement.
en weinig samenhangende teksten, zo blijkt. jeej!
0 reacties:
Een reactie posten