tussen moeders en dochters: het is sterk, maar soms evenzo fragiel. als baby kon ik uren liggen schreien in haar armen. sussen deed ze. gisteren zag ik nog maar een druppel in haar ooghoek, en ik repte me al de kamer uit. 'wil je ook iets drinken, mama?' gelukkig zei ze ja.
vandaag ligt ze op de operatietafel, terwijl ik hier tandenbijtend zit. nu voor m'n laptop op het werk. straks gebogen over m'n examen in de avondles. en vanavond nagelbijtend in de sofa. tot ik hoor dat alles goed is.
wachten, het is soms zo verdomd zenuwvretend lastig.
0 reacties:
Een reactie posten