een klein winterprikje deed me vanavond even rillen op mijn tweewielige stalen ros. en ik dacht, waar is de tijd? van toen ik na schoolse zwemuurtjes, haastig en recht op de trappers, de bittere kou tegemoet ging. naar een overvolle keukentafel zeven kilometer verder, waar de winterkost etensklaar lag te dampen in mijn bord.
dat ik eerst de kleine ijspegeltjes uit mijn nog natte haren moest schudden. en wel twaalf keer goed moest hoesten, om die ingeademde vrieslucht uit mijn longen te bannen.
het kleine nostalgische monstertje in mij ziet het dit jaar nog niet gebeuren. daarom alleen al, vind ik dat ze zich daar in kopenhagen toch eens serieus mogen inspannen.
gisteren liet activiste Annie Leonard 'the story of cap and trade' op de consumerende wereld los, een vervolg op haar fel bediscussieerde project 'the story of stuff' uit 2007.
1 reacties:
Het monstertje had ongelijk! Sneeuw sneeuw sneeuw! Alleen die koude voeten vind ik niet zo tof.
By: zenie on 19:28
Een reactie posten