soms grijpt een foto mij zo stevig vast dat ik er luidop van ga vloeken. dit is er eentje van ali bosworth. meer hier en hier.
Posted by:
coldcitywind
0
reacties
maandag 23 juni 2008
bosworth
zondag 22 juni 2008
joan
belgië is maar een vlek groot op de wereldkaart, en toch, ik denk dat de doortochten van joan as policewoman intussen nog amper op één hand te tellen zijn. nochtans, de amerikaanse joan wasser staat solo nog niet zó lang in de schijnwerpers. ditmaal de keuze voor de brusselse beursschouwburg, mooie locatie om haar tweede worp 'to survive' voor te stellen, voorbije woensdag.
vaste waarden tijdens een joan as policewoman optreden: haar bizarre maar soms rake praatjes tussen, en haar sprekende expressie tijdens de nummers. al heel snel durfde ze het aan om het publiek muisstil te krijgen met 'to be lonely', een puur liefdesnummer dat - zo gaan de geruchten - met ex-vriendje jeff buckley in gedachten zou zijn geschreven. Intens stil was het, van dat niveau dat zelfs een sluiter oorverdovend luid klonk (wat is dat toch met die irritante fotomensen..).
andere pieken waren meer geoliede nummers uit de eerste plaat: christobel, feed the light. verbluffend vocaal uithalen of furieus tekeer gaan tegen de states (mij blijven plakken sinds vorige optredens) deed ze niet. wel: haar bassiste rainy orteca en drummer parker kindred een lijntje gunnen. beide zongen mee op 'to america' en 'i defy', enkel leuk als sfeerversterker als je't mij vraagt.
maar los van enkele missertjes, zat en zit het goed met 'to survive'. geen plaat om het doorsnee publiek mee aan te vallen, maar dat hoeft gelukkig ook niet. de single, 'to be loved':
vaste waarden tijdens een joan as policewoman optreden: haar bizarre maar soms rake praatjes tussen, en haar sprekende expressie tijdens de nummers. al heel snel durfde ze het aan om het publiek muisstil te krijgen met 'to be lonely', een puur liefdesnummer dat - zo gaan de geruchten - met ex-vriendje jeff buckley in gedachten zou zijn geschreven. Intens stil was het, van dat niveau dat zelfs een sluiter oorverdovend luid klonk (wat is dat toch met die irritante fotomensen..).
andere pieken waren meer geoliede nummers uit de eerste plaat: christobel, feed the light. verbluffend vocaal uithalen of furieus tekeer gaan tegen de states (mij blijven plakken sinds vorige optredens) deed ze niet. wel: haar bassiste rainy orteca en drummer parker kindred een lijntje gunnen. beide zongen mee op 'to america' en 'i defy', enkel leuk als sfeerversterker als je't mij vraagt.
maar los van enkele missertjes, zat en zit het goed met 'to survive'. geen plaat om het doorsnee publiek mee aan te vallen, maar dat hoeft gelukkig ook niet. de single, 'to be loved':
Posted by:
coldcitywind
2
reacties
zondag 8 juni 2008
hob·by
niet dat ik ooit zo wild ben geweest van definiëren, maar zomaar woorden opzoeken in het woordenboek, ik kan het stilaan tot mijn hobby's rekenen denk ik. hobby, nog zo een woord. [1. bezigheid die men voor zijn genoegen of ontspanning doet]
Posted by:
coldcitywind
0
reacties
zondag 1 juni 2008
uitverkoren
we keken: lemon tree
het is geen makkie om naast een minister te huizen. zeker als het behoud van je citroenbomen een staatszaak wordt. in 'lemon tree' deelt de palestijnse weduwe salma een prikkeldraad met de israëlische minister van defensie. haar plantage van citroenbomen grenst aan zijn woonst, en dat zint de veiligheidsdiensten niet. potentieel gevaar voor sluipschutters, zo'n onoverzichtelijke boomgaard. kordaat besluit: de bomen zullen sneuvelen en salma wordt gesust met een vergoeding.
maar de vrouw laat het er niet bij, en brengt de zaak voor het hooggerechtshof. wat elders tussen pot en pint bediscussieerd zou worden, neigt hier al snel naar een politieke tweestrijd israël - palestina. al is één iemand niet helemaal zeker van haar grote gelijk. de vrouw van de minister. zij schippert tussen het goedkeuren van die overdreven veiligheidsdrang en het sympathiseren met de ietwat mysterieuze, maar ongevaarlijke buurvrouw. de mooiste momenten van de film zijn dan ook die waarin beide vrouwen elkaar in de ogen kijken, op een paar meter afstand van elkaar, maar vanuit geheel andere werelden.
of zoals ze met de camera op de neus aan een journaliste vertelt: ik zou graag een betere buurvrouw zijn, maar er is te veel politiek mee gemoeid.
maar de vrouw laat het er niet bij, en brengt de zaak voor het hooggerechtshof. wat elders tussen pot en pint bediscussieerd zou worden, neigt hier al snel naar een politieke tweestrijd israël - palestina. al is één iemand niet helemaal zeker van haar grote gelijk. de vrouw van de minister. zij schippert tussen het goedkeuren van die overdreven veiligheidsdrang en het sympathiseren met de ietwat mysterieuze, maar ongevaarlijke buurvrouw. de mooiste momenten van de film zijn dan ook die waarin beide vrouwen elkaar in de ogen kijken, op een paar meter afstand van elkaar, maar vanuit geheel andere werelden.
of zoals ze met de camera op de neus aan een journaliste vertelt: ik zou graag een betere buurvrouw zijn, maar er is te veel politiek mee gemoeid.
Posted by:
coldcitywind
0
reacties
Goed terechtkomen, zo werd ons ingepeperd, was het allerbelangrijkste.uit: Held, Saskia De Coster
Ik en mijn woorden wilden goed terechtkomen. Hoewel ik me met de foute woorden kleedde, ergens moesten ze in de mode zijn. Ergens. Ooit.
Je geraakte nooit uit de kast van het heelal. Dat hoefde niet, want alles was er voorhanden. Het kwam erop aan te zoeken naar de juiste combinaties, de juiste doseringen.
Schuiven, verschuiven, uitschuiven, dat werd het grote experiment.
Posted by:
coldcitywind
0
reacties
Abonneren op:
Posts (Atom)