maandag 20 oktober 2008

filmfestivalitis

als vervolg op m'n vorig berichtje: een willekeurige selectie!

the song of sparrows
een charmant, iraans verhaal waarin gezinshoofd en antiheld karim zijn job op een struisvogelboerderij kwijtspeelt wanneer hij een exemplaar laat ontsnappen. na een vruchteloze poging om het beestje te lokken (karim vermomd als struisvogel ronddwalend in het gebergte, hilarisch!) rijgt de man met weinig succes de kleine jobjes aan elkaar om zijn gezin te onderhouden. een grappige, kleine rampenfilm zowaar.

lake tahoe
een visueel aantrekkelijke film met veel statische shots en een bijzonder sloom ritme. mexico: jongen knalt met auto tegen paal, en moet op zoek naar een vervangstuk. in een gezapig tempo ontmoet hij stuk voor stuk opmerkelijke karakters. op een zeer minimalistische en ingetogen manier brengt fernando eimbcke een verhaal over het omgaan met verlies.

filth and wisdom
madonna maakte een film, en die is nog niet mis ook! het borat-accentje van de oekraïnse immigrant, een fijne muziekkeuze -zelfs tijdens de paaldansscènes, jawel!- een allegaartje aan personages die genoeg doorwegen, en een fijne en verademende verhaalstijl. ik was fan.

elève libre
een overdonderende film die je aanport grondig na te denken over manipulatie. de minderjarige jonas belandt in een kring van drie volwassenen die hem betrekken in intieme conversaties. stilaan voel je de grens verschuiven tussen hun zogezegde seksuele opvoeding en puur misbruik. eentje om achteraf verstomd in de bioscoopzetel geplakt te blijven zitten.

the burning plain
guillermo arriaga, de scenarist van het drieluik amores perros, 21 grams en babel doet het solo na de breuk met regisseur alejandro gonzález inárritu. zijn gesmaakte recept blijft het vermengen van meerdere verhaallijnen die elkaar kruisen en je gaandeweg en al puzzelend meeslepen in een aangrijpend drama. jammer genoeg is deze 'the burning plain' net ietsje flauwer dan de voorgangers. maar toch een pakkende film over het maken van keuzes, overspel, liefde en schuld.

vrijdag 17 oktober 2008

35mm

en stilaan wordt het tijd om een filmgekke tiendaagse af te sluiten. door een onverwachte meevaller kampeer ik sinds begin vorige week in duistere cinemazalen. lustig doorheen een festivalparcours geraasd, met als flitsende uitschieter een marathondag van zes maal negentig minuten bewegend beeld. soms was het een beetje overdreven. de teller strandt voorlopig op eenendertig. een prijs is uitgereikt. de ogen zijn vermoeid. en mijn arsenaal aan zithoudingen is uitgeput. we gooien dan ook bijna de handdoek. een favorietenlijstje volgt, misschien, later.

donderdag 9 oktober 2008

denker

"ik was blij dat Lori sliep. Ik was blij dat ik tijd had om na te denken. Er was genoeg om over na te denken. Het enige waar ik bang voor hoefde te zijn, was dat ik misschien meer gedachten had dan in de tijd pasten."

uit: Gemis, van Manon Uphoff. -behalve een paar uitschieters van alinea's een middelmatig boek, vond ik zo-

donderdag 2 oktober 2008

voor ik vergeet

terwijl het hier verdacht stil werd, bedwong ik midden september een stuk hoge atlas. onze berbervrienden hebben intussen hun uitputtende ramadan beëindigd, de belgische reismakkers zijn wederom het westerse levensritme ingedoken.


ik mijmer graag nog even verder. met inkt in de hand en foto's in het rond kriebel ik wat indrukken op papier. want die kleine, pittige groepsmomenten en de confrontatie met de mooie hoe-ver-kan-je-kijken landschappen dreig ik door de tijd te vergeten.


er waren urenlange dagtochten waarbij eens boven de 3000 meter alle ballast wegviel en enkel de ademhaling er nog toe deed. leeghoofdig zijn, dat is soms een geweldig fijn gevoel. er waren onze marokkaanse ezeldrijvers met hun beperkte, maar zeer charmante woordenschat (bonjour! bien dormi? pas trop fatigué? bon courage!), iedere dag opnieuw en met alsmaar meer wederzijdse sympathie.

er was enorm veel zon, maar ook een beetje stormachtige paniek toen de striemende regen verraste en we ons survivalgewijs aan een stoere rivieroversteek waagden. en er was al eens een pijnlijke grimas van een reisgenootje op luttele meters van de top, spiegels waren overbodig ginds. primitief mooi was het sowieso.