terwijl het hier verdacht stil werd, bedwong ik midden september een stuk hoge atlas. onze berbervrienden hebben intussen hun uitputtende ramadan beëindigd, de belgische reismakkers zijn wederom het westerse levensritme ingedoken.
ik mijmer graag nog even verder. met inkt in de hand en foto's in het rond kriebel ik wat indrukken op papier. want die kleine, pittige groepsmomenten en de confrontatie met de mooie hoe-ver-kan-je-kijken landschappen dreig ik door de tijd te vergeten.
er waren urenlange dagtochten waarbij eens boven de 3000 meter alle ballast wegviel en enkel de ademhaling er nog toe deed. leeghoofdig zijn, dat is soms een geweldig fijn gevoel. er waren onze marokkaanse ezeldrijvers met hun beperkte, maar zeer charmante woordenschat (bonjour! bien dormi? pas trop fatigué? bon courage!), iedere dag opnieuw en met alsmaar meer wederzijdse sympathie.
er was enorm veel zon, maar ook een beetje stormachtige paniek toen de striemende regen verraste en we ons survivalgewijs aan een stoere rivieroversteek waagden. en er was al eens een pijnlijke grimas van een reisgenootje op luttele meters van de top, spiegels waren overbodig ginds. primitief mooi was het sowieso.
1 reacties:
mooi geschreven, vooral die laatste zinnen. ik verlang al naar de volgende vakantie :)
pieter (deze: http://www.last.fm/user/knorrr)
By: Anoniem on 00:39
Een reactie posten