het vergde de voorbije week een serieus ritje in een prille voormiddagzon om mijn bewolkte hoofd op te klaren. tijd is nog altijd mijn zoete vijand. soms heb ik er geen. soms heb ik er een overvloed. maar pieken en dalen, ik ga ze het liefst te lijf als ik weet waar het heen gaat.
mijn kort, maar stroef telefoontje met het thuisfront bracht dan weer een reeks overpeinzingen met zich mee. het is immer een brute confrontatie: een meningsverschil met mijn stamboom. ik kan me opwinden over die flauwe en toch muurharde karaktertrekken, en dan doodleuk beseffen dat ik in de spiegel soms iets gelijkaardigs durf zien. de genen kruipen waar je ze niet hebben wil. mijn papa krijgt graag zijn zin.
en ook: mijn lief zegt plagerig dat ik traag wakker word. ik ontken. ik zeg dat ik het ook sneller kan, als het moet. maar soms maken ze de dag: die luttele minuten soezen tussen slapend en klaarwakker.
mijn kort, maar stroef telefoontje met het thuisfront bracht dan weer een reeks overpeinzingen met zich mee. het is immer een brute confrontatie: een meningsverschil met mijn stamboom. ik kan me opwinden over die flauwe en toch muurharde karaktertrekken, en dan doodleuk beseffen dat ik in de spiegel soms iets gelijkaardigs durf zien. de genen kruipen waar je ze niet hebben wil. mijn papa krijgt graag zijn zin.
en ook: mijn lief zegt plagerig dat ik traag wakker word. ik ontken. ik zeg dat ik het ook sneller kan, als het moet. maar soms maken ze de dag: die luttele minuten soezen tussen slapend en klaarwakker.
1 reacties:
Traag wakker worden, jij??? Hmmm, uw lief heeft mij nog nooit zien wakker worden hé.;)
By: Anoniem on 00:01
Een reactie posten