er is geen dag voorbij waarop ik er nog niet aan dacht. telkens weer, in een stil en ruisloos moment sluipt het, in gedachten. ze stapte uit het leven. plotseling. moeilijk te vatten, en schrijnend. vanuit de winkelrekken schreeuwen de boekjes dat het een zwarte dag was. riolen moeten zwijgen. de vrouw die per televisieavond met gemak infiltreerde in zovele woonkamers, met haar stiekeme knipoog, had het onoverbrugbaar moeilijk. in haar donkerste gedachten volgde niemand meer. rust zoeken, het kent soms extreme vormen. verdorie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 reacties:
één van de mooiste reacties die mij onder ogen zijn gekomen... "riolen moeten zwijgen", iemand die zegt wat de meesten denken...
denk dat het tijd is om haar laatste wens te respecteren, rust.
By: Anoniem on 15:36
Een reactie posten