Nu wil ik gerust een halfuur aanschuiven voor een abonnement - ik doe soms niks liever dan uren nutteloos doorbrengen, rondturen, mensen observeren die mensen observeren (vooral dat!) - maar als er iemand in de rij staat die er niets beters op weet te vinden dan haar wachttijd te vullen met oeverloos gemekker, en dat dan nog binnen mijn gehoorsafstand .. dan krimpt mijn geduld ineen. Arff!
Dan maar gecrasht in een bioscoopzetel om een kleine twee uur later United 93 hetzelfde te zien doen ergens in het groen van Pennsylvania. Nu sta ik waarschijnlijk redelijk geïsoleerd met die mening, maar die telefoontjes naar het thuisfront door paniekerige passagiers die hun einde zien naderen.. ik snap dat echt niet. Genre "Zeg mama dat ik van haar hou" en "mijn testament zit in de kluis, de code is xxxx" (humor van de scenaristen?), het zijn weinig flatterende momenten in de film. Geen idee hoe ik zelf zou reageren op zo'n moment, maar een belletje plegen lijkt mij echt wel het laatste. Raar?
Categories:
film
0 reacties:
Een reactie posten