Op zondag onderneem ik meestal een poging om in te halen wat ik in de loop van de week door tijdsgebrek van mijn "to do-lijstjes" heb geschrapt. Daar durven wel eens dingen tussen zitten à la:
- dat opiniestuk in de krant van dinsdag beetje grondiger doornemen
- die 12 weblinks die ik bijeen heb gescharreld eens een beurt geven
- boekskes die ik heb gekocht bij de krantenboer ook eens effectief openslaan
- post sorteren in 3 stapeltjes: "brol", "tiens, heb ik daar nu nog altijd een abonnement op" en "aha, eindelijk!"
Veel lettertjes dus. Allemaal om snelsnel te screenen, diagonaal door te nemen, of beginnen te lezen en daarna weer opzij leggen omdat het volgende in de rij toch wat interessanter lijkt. En omdat het vooruit moet gaan. We zijn de zap-generatie for a reason.
Maar er is er eentje waarin ik ben blijven plakken, dat ik in één ruk heb gelezen, en dan nog eens opnieuw: het voorwoord dat Phara de Aguirre schreef voor het boek van Frieda Joris. Ze gaat van start met: "Er zijn twee soorten dagen. Dagen die ik wil onthouden en dagen die ik niet zal vergeten." Over de borstkanker die bij haar werd vastgesteld.
Ik ben geen fan van bekende koppen die vertellen over hun kanker, hun scheiding, hun villa, hun bastaardzoon of weet ik veel wat. Maar ik ben wel fan van een sterke, vlotte tekst. En dat was er zo één. Volgende keer een volledig boek, Phara?
1 reacties:
Idd, een beklijvend stukje.. Ik weet ook niet of ik in haar plaats nog zo zou openstaan voor humor. Daarvoor moet je al een en ander kunnen relativeren denk ik zo!
By: Pierre Vis on 23:42
Een reactie posten