until the cold city wind blows it all in our face

Knallhart: net als de titel doet vermoeden. Miriam -een spermaspons (zoals de cool kids zouden zeggen)- en haar puberende zoon verhuizen naar een troosteloze Berlijnse wijk. Michael (de zoon) leert de regels van de straat kennen, en dat is geen lachertje. Film doet thematisch een beetje denken aan Maria Full of Grace, en heeft dezelfde vuistkracht als Lilja 4-ever. Aanrader voor wie gelooft in de maakbaarheid van de samenleving, en in Supernanny en zo.

Brick: misdaadfilm slash tienerdrama slash film noir, en dat met Tarantino trekjes. Brick begint met het lijk van een tienermeisje, Emily, dat ligt te ontbinden langs een verlaten beekje. Ex-vriendje Brendan vindt haar en start met een partner-in-crime een hoogstpersoonlijk detectiveonderzoek. Film van een debutant dan nog wel, Rian Johnson.

The Secret Life of Words: wie My Life Without Me gezien heeft, gaat deze ook kunnen smaken. Ahja, zelfde regisseur (Isabel Coixet), zelfde sterke actrice (Sarah Polley), zelfde thematiek (de liefde tussen twee onbekenden) en dezelfde ‘waauw’. Maar toch een andere film, dus kijken!

Borat: Tja. Marginaal. Soms ontnuchterend pijnlijk. Denigrerend vanuit alle hoeken. Soms nogal gevaarlijk laag bij de grond. Maar Oh Zo Grappig. Soms toch.

Babel: het script door Guillermo Arriaga en de regie door Alejandro Gonzáles Iñárritu. Ik verafgood dat duo zo ongeveer, zegt dat genoeg? Net als in hun vorige, Amores Perros en 21 Grams, zijn de verhaallijnen gekruist en volgt een niet zo happy botsing. Verbitterd koppel in de woestijn, pijnlijk eenzaam tienermeisje in een wereld vol hi-tech communicatie, machtsgeile politiemannen versus ontredderde, doodeerlijke immigrante,…

Ik heb er nog gezien, maar die waren zo goed dat ik ze al vergeten ben!