Hij wil het hoekje om. De arts krijgt het niet over haar hart. Een land vol progressieve wetten. Maar dan nog. Legaal doodgaan is niet zo simpel. Zelfs na 84 jaren. Domme kanker vreet aan alles.
Ze sussen de pijn met morfine. 'Het kwaadste dat er is', zegt iemand. Hij dommelt een beetje in. Hij mompelt, hij raaskalt. En plots, heel helder, debiteert hij telefoonnummer en geboortedatum.
Dit is triest. Dit is niet wat ik in mijn herinnering wil.
Ik wil weer op je schoot als kleine deugeniet. Hoe je hield van mijn pretoogjes telkens je het krijtbord bevolkte met kleine vogeltjes en konijntjes. (ik liet ze staan tot de volgende regenbui)
En nu kwijn je zomaar weg, in je ziekenbed.
Hoe voel je je? Wat gaat er door je hoofd? En zie ik u nog eens?
zondag 12 augustus 2007
het hoekje om
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 reacties:
Sterkte
By: Outro on 19:23
vragen - vragen - vragen
misschien heb je op je 84e wel het voorrecht geen antwoorden meer te móeten geven - ofzo...
zoals al gezegd - courage
By: Anoniem on 01:18
courage
By: Anoniem on 13:04
take care!!!!
By: Anoniem on 10:36
Veel sterkte.
Mijn oma lag een paar jaar geleden op palliatieve zorgen. Een paar dagen voor haar dood ben ik bij haar geweest en heb een echt mooi afscheidsmoment gehad. Nadien zakte ze weg in coma/half bewustzijn zonder herkenning. Mijn mama en tantes hebben toen beurtelings bij haar gewaakt. Ik wou eigenlijk niet meer terug omdat het laatste beeld dat ik van haar had zo mooi was. Maar eigenlijk was dat nochal heel egoïstisch en ben ik ook nog een paar keer geweest. Ze was niet meer bij bewustzijn en eigenlijk was het mooie moment wat weg. Na verloop van tijd onthou je gelukkig alleen maar al de mooie en goede momenten.
Veel sterkte! Hopelijk kan je opa op een mooie manier afscheid nemen en heen gaan.
By: pierre du coin on 10:10
Een reactie posten