until the cold city wind blows it all in our face

Ik vind het flauw. Uitpakken met een grote naam als Erwin Olaf en dan ter plekke amper een paar kruimels van 's mans werk exposeren. Een kortfilm -Rain- en nog geen handvol foto's uit de gelijknamige reeks laten mij met een onverzadigd gevoel zitten. Photo Event is dus geen kandidaat voor de titel van boeiendste expo van deze zomer.

Erwin Olaf is de Nederlandse fotograaf die naam maakte door overdadig geënsceneerde portretten, technische perfectie en personages die niet in de buurt komen van het schoonheidsideaal. Maar ook werkte hij voor commerciële slokoppen als Nokia, BMW, Tampax en Heineken.

Wel een tikkeltje onder de indruk was ik in dezelfde expo van het werk van Kumi Oguro, Japans-Belgische fotografe die in 'Smile and Kill' een obscure, angstige en benauwde sfeer weet te creëren die alleen nog meer tot z'n recht kwam in de ondergrondse ruimte in de Warande.

Foto: Erwin Olaf

Bij gebrek aan bloginspiratie deze zomerse foto. Zoals je kan zien, met een vette geel- en magentazweem, but i like it!

De vis heeft gebeten. Vanaf dinsdag hoor ik weer bij de actieve beroepsbevolking :o)

Weer eentje om aan mijn verlanglijst toe te voegen. Jaja, sommige mensen kopen nog cd's enzo.

• De vis die ik nooit gekocht heb, heet Kamil. In de zee veel Kamillekes, maar deze is toch echt subliem. (realplayer nodig voor het -must see!- filmpje)
  
• “Nu is het toch écht warm hé! Goed om heel de dag in uw bad te liggen.” Man op leeftijd, de George, maar volkse wijsheid heeft hij genoeg. George woont in het eerste huis van onze wijk. Zwaait ieder van ons toe als we de mini-ventoux beklimmen om weer huiswaarts te keren. Sympa!
  
• Vanmorgen gaan solliciteren in Arduinkaai 30, Brussel. Geef toe, veel dichter bij (een carrière bij) Arduinkaai 29 gaan we (voorlopig?) niet geraken. Net op het moment dat ik daar zit te vissen naar de job, krijgt mijn ‘interviewer’ een sms’je dat hij binnenkort op vakantie kan vertrekken. Zou dat helpen? Morgen nog een keer gaan vissen.
  
• Niet dat mijn journalistieke honger helemaal aan het stillen is. Mijn interview van vorige week met deze sympathieke kerel staat intussen online.

Vanavond in de mailbox. Straks in de digitale prullenmand. Soms is het leven toch simpel. 'Te nemen of te laten' gaat Felice's debuutprogramma op Vijftv heten. 't Zal wel zijn! Opeens blijkt kiezen dan toch niet zo moeilijk.

Jongens toch, wat zijn we wispelturig. En onrustig. Wie de rechterkolom van mijn blog de laatste dagen een beetje in de mot heeft gehouden, weet misschien waarover ik het heb. Alhoewel, ik denk niet dat iemand het gemerkt heeft. Pas op, dat ligt niet aan jullie oog voor detail, maar eerder aan de niet zo talrijke bezoeken de voorbije dagen.

Soit, het plan was dus om een paar leuke blogs van nobele onbekenden of www-monumenten aan te prijzen. Maar dat leek bij nader inzien dan toch weer niet zo'n goed idee. Omdat ik dan zou moeten kiezen en dat doen we niet graag. Conclusie: die rechterkolom terug naar basics en voortaan fikken af. Voorlopig toch. En als ik op iets stoot, dan lezen jullie het hier wel. Aan de linkerkant.

EDIT: aan de kleurtjes prutsen, hebben we vandaag ook weer geleerd. Beware!

Jan De Campenaere (Venus in Flames) in je living! Vorige newsletter vanuit de VIF catacomben luidde het dat nieuwe single Part of You zijn entree spijtig genoeg nog niet had gemaakt in de Afrekening. We moesten stemmen... stemmen! Het heeft nog niet mogen zijn. Nu haalt de Gentenaar een klein kanon boven:

Kort briefje met de volgende boodschap:

Als we deze zomer met Part Of You een eind in de Afrekening geraken geef ik geheel gratis een concert bij 1 van jullie thuis! Het is natuurlijk wel de bedoeling dat ook enkele andere fans bij u thuis mogen komen meekijken en eventueel ook meeluisteren, tenzij ze doof zijn, maar dat wensen we ze niet toe. Ik vraag me trouwens af hoeveel dove fans ik heb. Waarschijnlijk niet zo heel veel. Al kunnen ze ook fan zijn voor mijn looks, dat is een mogelijkheid. Al acht ik de kans redelijk klein.

Enfin om een kort verhaal nog wat langer te maken :
U weet wat te doen. Als het zover is, volgt er natuurlijk meer info over waar en wie en hoe en hoelang en waarom en bij welke temperaturen enzo. Ik leg alvast nieuwe snaren op mijn gitaar...Ciao!

Jxn

De heilige lijst, dat ding heeft zijn naam niet gestolen. U weet wel waar u moet stemmen, zeker? En laat iets weten he, als het zover is!

Wassup Rockers van fotograaf en filmmaker Larry Clark komt pas op 23 augustus in de Belgische filmzalen. En ik die dacht dat de release voor deze week was gepland. Bummer.

• Laurette Onkelinx versus quasi het hele politieke halfrond. Murat Kaplan, Fehriye Erdal, Abdellah Ait Oud ... toch iets te gulzig om allemaal op je CV te zetten, niet? Schaarbeek lonkt voor Laurette?
• Carlos Rodriguez versus Fed Cup en aanhangers. Eddy Merckx had ongelijk, tennis is echt wel vermoeiend.
• Johnny Voners versus Janine Bischops. Zelfs Nicole & Hugo, goeie vrienden, voelen zich bedrogen. Meer pittige details in Dag Allemaal, uiteraard. Yeah!
• Het VB versus 0110. Ze zijn gaan shoppen in de solden. De Lotti's hebben meteen ook een gespreksonderwerp bij het volgende familiefeest: Helmut op '0110' en Kurt op 'de 24 uren van het VB'. En Frank Galan, ochot, hij weet nog van niks. Wat zou broer Herman Van Molle er eigenlijk allemaal van vinden?

In The Observer stond dit weekend een overzicht van de 50 meest invloedrijke platen ooit. Ik ben eerlijk gezegd geen fan van hitlijsten, maar als Mia eens níet op nummer 1 staat, is het al lang goed.

Ander vrolijk muzieknieuws: Bettie Serveert speelt op de Vismarkt tijdens Marktrock! Gratis pleintje, woehoe. Het geld dat we daarmee sparen, kunnen we dan weer investeren in het concert van Cat Power in de AB begin november. Waar is mijn agenda?

November... dat is rolkraag en dikke winterjas. Wie kan zich daar bij deze tropische temperaturen nog iets bij voorstellen? :) Ice, we need more ice!

Je rêve d'un instant
Un instant de silence

Dis-moi où sur la planète
est-ce qu'on trouve un vide-tête
Un espace vide sonore
Une île bruit mort

Mandarine, banane, choco-coco, marihuana
Pomme, prune, poire, marimba et guitares

Gisteren was het feest van de Vlaamse Gemeenschap. Niet iedereen weet dat. De mensen die op 11 juli níet moeten werken, die weten dat. En diegenen die graag met een Vlaamse Leeuw wapperen. Wie toevallig langs de Grote Markt moest gisteren, zal het ook geweten hebben. Mensen die denken dat ze alles weten, die weten dat misschien ook. (althans, dat denken ze.)

Voor wie wilde, was er met de Gulden Ontsporing in Brussel een dagje volgestouwd met straattheater, muziek, literatuur en meer van dat. Het slotfeest klonk veelbelovend: “Bart Peeters Ontspoort”. Ik geef het toe, dat had ik graag zien gebeuren. Ik heb een haat-liefdeverhouding met Bart Peeters. Soms denk ik: steek die mens in een doos, prik er tien luchtgaatjes in, maar zorg alsjeblieft dat hij er de eerste 5 jaar niet meer uitkomt. (Andere favoriete doos-slachtoffers: Ben Crabbé, Jan Leyers, Erik Van Looy en Wouter Deprez) En soms dan doét hij het gewoon weer en denk ik: sterk bezig, Bart P. Zoals gisteren.

Ik stond niet tussen die heupwiegende massa gisteren op de Grote Markt. Ik zou niet weten waarom. Maar ook bij de openbare omroep was er geen ontsnappen aan. Normaal zap ik zoiets vingervlug weg (Night of the Proms, Nekka nacht, Clouseau in’t Midden, Lotti in Russia, zap zap zap.) maar deze keer ben ik blijven hangen, omdat ik een flits van Stef Kamil Carlens wou meepikken. Heeft nog iemand die afsluiter gezien trouwens, Stef Kamil die in zijn schoonste Antwerps ‘Ik wil deze nacht in de straten verdwalen’ van Wannes Van De Velde zingt. Waaw.

Maar het ging dus over Bart Peeters. Hoe hij het publiek stilletjes in het vuistje doet lachen als hij zichzelf weer eens grandioos belachelijk maakt door tropisch zijn heupen in het rond te zwieren. Hoe hij zo hyperenergiek over dat podium botst, die gitaar vastpakt en doodleuk een ingetogen streepje kleinkunst brengt. En dan weer lachen en giechelen en samen met Djamel Arabische klanken produceren terwijl de geelzwarte vlaggetjes enthousiast blijven wapperen. Bart Peeters, entertainer met een hoekje af. Ik was onder de indruk.

Maar nu toch maar snel snel terug in de doos, voor de liefde weer omslaat.

Maanden is het intussen al geleden, maar als ik een nokia gsm hoor tekeer gaan op een openbare plaats verwacht ik nog altijd dat er een luid "Hallooo! Nee! Ik zit op de tram! Ciaoooo!" gaat op volgen.

Trigger Happy. Wie de sketch shows gemist heeft: geen nood, er komt een tweede reeks in het najaar! En ook al zijn veel grappen klakkeloos overgenomen van het Britse origineel, Tom Waes en co doen dat geniaal.

Wil je toch al wat schade inhalen, of de nostalgie een pootje lappen; gewoon hier even klikken om de leukere fragmentjes (terug) te zien.

Elke normale mens schakelt dezer dagen over naar zomerregime. Onze goede vriend Mister Radio doet lustig mee. En kijk, de nineties zijn zelfs terug! Wie gisteren al tevreden was met Bel 90 (Stubru), moet zijn grens maar eens verleggen en die tunerknop even forceren naar Lewinsky (FM Brussel). De leukste muziekjes en weetjes uit de jaren '90, zo wordt ons beloofd. Stem van dienst is ene (gd): met scherpe tong en daarna onschuldig in het rond kijkend. En dan te zeggen dat we ooit een jaartje dezelfde schoolbanken hebben mogen slijten, wat een eer.

Nog meer vriendjespolitiek vandaag, want ook (sp) heeft zijn radiodebuut niet gemist vanmorgen. Hij bedrijft pseudowetenschap in Naast de kwestie (Radio 1) en ook dat is een ideale hangmat-soundtrack.

Et oui, pour les Français la même chose: cliquez, écoutez, aimez ou détestez.

Zidane trapt een vroege penalty binnen - Materazzi maakt de gelijkmaker - 1-1 en verlengingen - Zidane deelt een niet mis te verstane kopstoot uit - Rood en game over - Frankrijk verliest de finale na strafschoppen - De Franse pers is niet mals voor Zidane - Zidane wint de trofee voor beste speler op het WK - Ik snap niks van voetbal - Let's go eat italian food.

Eh voilà, dat is dan ook weer gefikst. U bent gewaarschuwd, de lezers van deze blog worden vanaf nu geteld. Zodat ik toch een beetje een idee heb voor welke mini-massa's ik aan het preken ben. Ik verwacht pieken als ik het familiefotoalbum opensla en dalen als ik mij ooit aan een creatieve uitspatting waag. Maar voor nu, zoek een beetje uw weg en come again. Ik doe hetzelfde.

Sinds lange tijd nog eens nieuws van het Michael Moore-front. De filmmaker is druk bezig met een nieuwe productie, die er in de loop van 2007 zou aankomen. (Werk)titel is "Sicko" en Moore heeft zich intussen door de 19.000 brieven geploeterd die hij heeft ontvangen. Begin dit jaar deed hij immers een oproep naar zijn landgenoten om hem al hun ervaringen met de Amerikaanse gezondheidszorg te vertellen.

Michael Moore: "If people ask, we tell them Sicko is a comedy about 45 million people with no health care in the richest country on earth." Dat wordt weer lachen, groen, voor mister Bush.

Omdat ik niet vies ben van een impulsieve beslissing nu en dan (of tenminste, dat maken we onszelf toch graag wijs), ben ik vanavond op een internationaal volksmuziekfestival beland. Echt waar! De naam van dit feest: Gooikoorts (i know). Horizonten zijn weer eventjes verruimd, en volgende keer declameer ik: been there, done that.

Had ik deze dartele muziekjes op de middelbare school niet door de strot geramd gekregen tijdens het gevreesde 'Jeugd en Muziek', er was misschien nog een waterkansje geweest. Maar nu is het nee dankjewel. Bekentenis: ik ben één van die mensen die nerveus worden van muzak en dwarsfluit-achtigen, en kunnen gaan chillen bij een portie drum 'n bass. Dus nu graag Squarepusher, en snel!

Tot 10 juli is het nog wachten voor het soloproject van Thom Yorke in de platenbakken ligt. Intussen is het voorproeven -opnieuw en opnieuw- op VPRO's luisterpaal. The Eraser is een compact album (9 songs) dat ondanks wat eerdere berichten voorspelden (Yorke zag het project als een vlucht voor het saai wordende Radiohead) behoorlijk vlotjes aansluit bij 'Amnesiac' en 'Kid A'. Dat huilende stemgeluid, schizofrene elektronica, allesbehalve sussende ritmes, teksten waar je geen touw kan aan vastknopen; alle typische Yorke-elementen tekenen present.

Achteruit: wie zegt UNKLE nog iets? Misschien na een klikje hier.
Vooruit: 17 augustus speelt Radiohead nog eens op Belgische bodem: Pukkelpop!

Nog een leuk en vers plaatje tegen het lijf gelopen deze week: Return to Cookie Mountain, getekend: TV on the Radio. Interviewtje uit het grote StuBru-archief.

Zaterdag
Tom Barman kondigt tijdens zijn concert op Werchter 0110 aan. Hij zegt: "want sommige dingen moeten echt eindigen" en gooit er een sublieme versie van Nothing Really Ends tegenaan. Kippenvel.

Maandag
Het Nieuwsblad meldt dat er al 50.000 sms'jes zijn binnengelopen om 0110 te steunen.

Dinsdag
Alle Vlaamse kranten schrijven over de concerten voor verdraagzaamheid. Populaire monsteracts als Will Tura, Helmut Lotti, Clouseau en Laura Lynn kleuren mee de affiche. Filip Dewinter denkt dat initiatiefnemer en linkse rakker Tom Barman hen gelokt heeft met vrijblijvende slogans en schrijft een "open brief" aan de artiesten. Het gastenboek van Laura Lynn wordt offline gehaald, want "het liep een beetje uit de hand".

Woensdag
Geen van de muzikanten zegt te zwichten voor de intimidatie van het VB, de organisatie belooft meer namen de komende dagen.

Wie zich nog afvraagt waarom: daarom. Arno op z'n best.

Maanden geleden viel ik over een miniscuul berichtje in de krant. Een Amerikaanse sneed haar zwangere buurvrouw de buik open in een poging om haar baby te stelen. Shocking USA. Gisteren dook het thema op in Koppen. De documentairemakers rakelden 6 gelijkaardige misdrijven op: vijf in Noord-Amerika, één in Zuid-Amerika.

In 1995 wordt in Chicago een negen maanden zwangere vrouw dood teruggevonden. De ongeboren baby is weggesneden en meegenomen. Jordan, het 19 maanden oude zoontje, zag het allemaal gebeuren. De ontvoerde baby wordt levend teruggevonden, de dader opgepakt. In de reportage gisteren zagen we twee guitige jongens, nu 11 en 9, Jordan en Elijah. Ze overleefden het drama. Grootvader zorgt nu voor hen, en wat die man voor de camera zei over de dader, vat het allemaal nog het beste samen: "i don't think she's sick, she's just evil".

Want, de vrouw die de foetus ontvoerde, had haar plannetje al maanden klaar. Ze kwam vaak over de vloer bij haar slachtoffer als hulp in het huishouden, en vertelde iedereen die het wilde horen dat ze zelf zwanger was. De vrouw kwam ettelijke kilo's aan, maar was helemaal niet zwanger. Volgens psychologen was ze bijzonder narcistisch en wilde ze haar wankele relatie redden met een baby. Sinds ze gesteriliseerd was, kon ze zelf geen kinderen meer krijgen.

En zo ging het ook bij de andere foetusdiefstallen. Na nog 4 gevallen in de States, werd ook in Colombia een hoogzwangere vrouw bloedend teruggevonden in een bos. Haar tweejarig dochtertje lag gillend naast haar. Een vrouw was ervandoor met de baby. De dokters zeiden dat er stenen, zand en bladeren werden teruggevonden in haar buik. Alsof het om roodkapje en de boze wolf ging. Verpakkingen van scheermesjes en een blad met instructies voor een keizersnede waren ook achtergelaten op de plaats van het misdrijf.

De daders waren telkens moeders, wiens relatie aan een zijden draadje hing. En om geen brokken te maken, stalen ze dan maar een foetus. Berouw had geen van hen, één van de daders getuigde zelfs voor de camera dat er maar één slachtoffer was in de hele affaire: zijzelf.

Vier dagen Rock Werchter. Zweten! Een brandende hitte op de wei en op de camping. Maar het was het waard. De programmering was misschien niet de sterkste, maar genieten deden we sowieso. Van Brian Molko, die zweette als een rund, maar toch een ubercoole set neerzette. Van An Pierlé, die met accordeon en piano een enthousiaste marquee toegiechelde: "hebben jullie het niet te warm? doe anders je kleren maar uit. ge durft ni, ge durft ni!" Mogwai, die hun imposante geluidsmuur tussen duizenden oren lieten zinderen. En dEUS! Depeche Mode! Red Hot Chili Peppers! En natuurlijk het kapsel van Geike :-)

Meer woorden maak ik er niet aan vuil. De kranten staan vol met recensies, en om de juiste sfeer te vangen, moet je er gewoon geweest zijn. En.. ik ben veel te moe om hier iets leuks neer te tikken. Hoeren, Joeri's en lullende Hollanders op de camping verstoorden de nachtrust. Maar dat is Werchter.. en het is goed geweest. Slaapwel.