until the cold city wind blows it all in our face

Dit weekend:

• Opstaan met new wave. Was het nu 70, 80 of 90 doet twee ochtenden een beetje anders.
• Als we dan toch bezig zijn, ik moet dringend Control van Anton Corbijn gaan kijken.
• Naar wekelijkse gewoonte, de puinhoop van de voorbije vijf dagen wegwerken. Prioritair: een berg 3 seconden gedragen kleren (waarvan 1 seconde bedenkelijke blik in de spiegel) terug de kast in moffelen. Gelijkaardig scenario in de woonkamer (post, kranten, prints) en de keuken (met dreft).
• Poging tot zoete wraak bij het squashen. De tegenstand heeft zijn allereerste weekje als Gent-student wel zeer feestelijk ingezet, dus het zou mij moeten lukken.
  
• Mijn jaarlijks terugkerend 'waaa-ik-wil-weer-gaan-studeren' fenomeen niet langer de kop indrukken, en eens uitvissen hoe dat kan lukken, zo deeltijds werk deeltijds school.
• Het bovenstaande vraagstuk combineren met de 'wil je niet voor ons blijven werken'-vraag die al een tijdje op mijn baas zijn lippen ligt, maar die ik al een paar keer vakkundig heb ontweken.
  
• Waarschijnlijk geweldig beginnen panikeren bij al die moeilijke denkstof.
  
• Dan maar vriendjes bellen om pintjes te gaan drinken en de magische woorden 'we zien wel' lallen.
  
• Niet vergeten Gent te ontvluchten op zondag, want dit komt eraan.
  
• Een ticketje voor Editors in de Hallen van Schaarbeek opsporen, want 'An End Has a Start' is zeer goed op weg om mijn plaat van het jaar te worden. Iemand?