Het ziet er naar uit dat ik binnenkort weer opinies in het rond mag spuien. Recensies, met een vies woord. Nu dan al maar een beetje warm lopen met een plaatje dat niet van plan is om snel uit mijn muziekspelers weg te glippen..
A Weekend In The City – Bloc Party
In 2005 stuurde Bloc Party met ‘Silent Alarm’ een loeiende sirene de wereld in. Sinds dit weekend ligt een tweede eigentijdse plaat van de jonge Britten in de rekken. En die klinkt ook deze keer energiek, jachtig en explosief.
‘A Weekend In The City’ is een momentopname van het hippe Londen, een stad die aan een verschroeiend tempo voortdendert. Frontman Kele Okereke belichaamt een generatie twintigers, het studentenleven ontgroeid en niet altijd even happig op de bittere realiteit die volgt.
Het weekend staat symbool voor de vlucht uit de dagelijkse rat race. Okereke putte uit het leven van vrienden, die zich te pletter werken op weekdagen en zich ‘s weekends in het drukke uitgaansleven storten. Communiceren is moeilijk en met coke loopt het allemaal wat vlotter (“You make my tongue loose. I am hopeful and stutter-free”). Single ‘The Prayer’ speelt zich af op de dansvloer waar een timide iemand zich ontpopt tot een zelfverzekerd, uitbundig figuur. (“Tonight make me unstoppable and I will charm, I will slice, I will dazzle them with my wit”)
‘A Weekend In The City’ raast zoals de jonge generatie zich door het leven haast. Opgekropte woede krijgt een plaats in ‘Where is Home’, waarin Okereke de muur van blind racisme aanklaagt waar ook hij -als kind van Nigeriaanse immigranten- regelmatig op botst. ‘Hunting for Witches’ bekritiseert hoe de gezaaide angst voor terrorisme alleen maar xenofobie aanwakkert (“fear will keep us all in place”).
Op de tweede helft van de plaat maakt de woede plaats voor vertwijfeling. Twee jongens worstelen met een aantrekkingskracht in ‘I Still Remember’, ‘Sunday’ is de roes na een zware nacht uit. Het album sluit af met ‘SRXT’, een gewaagd nummer over totale vervreemding en zelfmoord.
Op ‘Silent Alarm’ moest je nog tussen de lijnen lezen, ‘A Weekend In The City’ is tekstueel veel directer. Bloc Party heeft ook meer aandacht besteed aan een grootser geluid met de nodige samples, electronica en beats.Maar wat blijft terugkomen, is de innerlijke strijd. Bloc Party documenteert perfect hoe het is om overhoop te liggen met jezelf, met anderen, met de wereld rondom je. En hoe eigentijds ‘A Weekend In The City’ ook mag klinken, zo’n thema is gewoon tijdloos.
In 2005 stuurde Bloc Party met ‘Silent Alarm’ een loeiende sirene de wereld in. Sinds dit weekend ligt een tweede eigentijdse plaat van de jonge Britten in de rekken. En die klinkt ook deze keer energiek, jachtig en explosief.
‘A Weekend In The City’ is een momentopname van het hippe Londen, een stad die aan een verschroeiend tempo voortdendert. Frontman Kele Okereke belichaamt een generatie twintigers, het studentenleven ontgroeid en niet altijd even happig op de bittere realiteit die volgt.
Het weekend staat symbool voor de vlucht uit de dagelijkse rat race. Okereke putte uit het leven van vrienden, die zich te pletter werken op weekdagen en zich ‘s weekends in het drukke uitgaansleven storten. Communiceren is moeilijk en met coke loopt het allemaal wat vlotter (“You make my tongue loose. I am hopeful and stutter-free”). Single ‘The Prayer’ speelt zich af op de dansvloer waar een timide iemand zich ontpopt tot een zelfverzekerd, uitbundig figuur. (“Tonight make me unstoppable and I will charm, I will slice, I will dazzle them with my wit”)
‘A Weekend In The City’ raast zoals de jonge generatie zich door het leven haast. Opgekropte woede krijgt een plaats in ‘Where is Home’, waarin Okereke de muur van blind racisme aanklaagt waar ook hij -als kind van Nigeriaanse immigranten- regelmatig op botst. ‘Hunting for Witches’ bekritiseert hoe de gezaaide angst voor terrorisme alleen maar xenofobie aanwakkert (“fear will keep us all in place”).
Op de tweede helft van de plaat maakt de woede plaats voor vertwijfeling. Twee jongens worstelen met een aantrekkingskracht in ‘I Still Remember’, ‘Sunday’ is de roes na een zware nacht uit. Het album sluit af met ‘SRXT’, een gewaagd nummer over totale vervreemding en zelfmoord.
Op ‘Silent Alarm’ moest je nog tussen de lijnen lezen, ‘A Weekend In The City’ is tekstueel veel directer. Bloc Party heeft ook meer aandacht besteed aan een grootser geluid met de nodige samples, electronica en beats.Maar wat blijft terugkomen, is de innerlijke strijd. Bloc Party documenteert perfect hoe het is om overhoop te liggen met jezelf, met anderen, met de wereld rondom je. En hoe eigentijds ‘A Weekend In The City’ ook mag klinken, zo’n thema is gewoon tijdloos.
"There was a sense of disappointment as we left the mall.
All the young people looked the same"
(Uniform)
Categories:
sound
1 reacties:
Goeie tekst, maar ik ben niet overtuigd door de plaat.
Ik vind het allemaal wat te bestudeerd klinken. Silent alarm was complexlozer.
By: Alexander on 23:35
Een reactie posten