Ik word niet graag gered. Ik doe dat liever zelf. Maar als er toevallig iets voorbij drijft dat als boei kan dienen, dan zal ik dat dankbaar vastgrijpen. Het was hier niet mijn beste week, nee. Vriendjes hebben het gemerkt.
Raar genoeg was het een total stranger die mij heeft wakker geschud. Onze Britse logé was de eerste dag een moeilijk, onuitstaanbare gast die mij bij elk woord dat hij brabbelde mateloos irriteerde. En hij had het over zijn vrij bizarre hobby's waar ik totaal geen binding mee had, en probeer dan maar es een deftige conversatie op te bouwen. En ik had er al zo geen zin in. De silent treatment, dus. Een halve avond. Poor guy.
De tweede dag ontpopte hij zich tot een warme, charmante lad die nog wel best te pruimen viel, en zoals de meeste sympathicos hier gewoon op zoek is naar een beetje love and understanding. Not that he's going to get any here, maar goed! (dat Engels ertussendoor is zo irritant, kweetet.) Nee, hij was wel ok. We noemden hem in koor "unique" en hij was er precies nog blij mee ook.
Wat een metamorfose op twee dagen. Goh nee. Eigenlijk was hij de twee dagen gewoon dezelfde rare David. En was het ik, die ergens onderweg heb uitgemaakt dat ik mij misschien maar eens moest herpakken. Dat liggen weken in zelfmedelijden toch niet zo bijster cool is. En dat ik, maybe, should look at it all from a different view.
En dat lijkt wonderwel te lukken, nog steeds. Duhuus, het is weer kalm hierboven.
Wat maakt dat ik mij stilaan kan gaan klaarstomen voor Explosions in the Sky, maandag in de Ancienne Belgique! Ik was er niet echt gerust in, met al die.. ehm.. emoties van de laatste dagen. Want ik had weinig zin om mijn hart te laten openscheuren (dramatiek!) door een bende postrockers uit Texas, maar ik denk dat ik dat nu weer allemaal de baas kan.
Voilà.
En dan was dit mijn laatste bericht in meligheidsmodus, want geef toe, die openhartigheid, dat is toch redelijk spooky allemaal. En wij kennen elkaar helemaal niet. En laten we dat dan toch maar zo houden, right?
donderdag 22 februari 2007
the sea is calm now
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 reacties:
right, nog een sjans dat ik explosions heb laten schieten deze keer, no bumping into each other ;). ik heb gelijk vree mottige herinneringen aan dat optreden in de botanique van vorig jaar; al was dat dan wellicht niet door de muziek, dat terzijde. in elk geval: geniet ervan!
By: Anoniem on 13:56
ik vind andere talen zo nu en dan best wel verrijkend en creatief, zolang het niet overdreven is :-)
aangename kennismaking trouwens, ik ken u al door en door ;-)
By: Anoniem on 19:00
Ik ben blij dat het weer kalm is daarboven! Houden zo! En als dat niet lukt, dan ben ik er nog altijd hé.
By: Anoniem on 20:10
Een reactie posten