until the cold city wind blows it all in our face

Frank Deboosere noemt dit zonnetje dus fraai. Ik vind dat quite an understatement. Toch voor iemand die met kinderlijk enthousiasme en blinkende oogjes kan zeggen dat hij er weer is, morgen, “voor meer weer”. Hij doet dat wel goed eigenlijk, myspace Frank, maar toch, ik mis Eddy. Snif snotter. Maar hey ho! Wakker worden omdat het zonlicht redelijk fanatiek door het venster boort. Is leuk. Slenteren door het stadscentrum waar mensen onophoudelijk aan het terrassen zijn. Is leuk. Krantje lezen en verhaaltje schrijven op een grasheuveltje langs het water, terwijl er al eens een bootje toeristen passeert. Is leuk. In mijn donkerste ‘moe en slechtgezind’ dagen zou ik ze allemaal stilletjes vervloeken. Maar niet nu. Nu ben ik één van hen.

Want gezelligheid overheerst hier momenteel.
°Met het binnenstormen van de speelgoedwinkel op zoek naar gezelschapsspelletjes. Oooh’s en aaah’s bij het weerzien van de kartonnen Tiny boeken, jeugdsentiment bij het vastgrijpen van een doos dokter Bibber.
°Een beetje grootheidswaanzin tijdens het shoppen voor het verjaardagsfeestje. Want morgen worden wij ouder, roommate en ik. Twee keer vierentwintig.
°En we maakten wilde plannen met de kernwoorden ‘enkel nog gezonde voeding’. Plannen die niet zoveel later al meteen in het water vielen. Gezelschapsspelletjes en gezonde voeding, dat is geen zicht.
°En dan de optie ‘meer bewegen’ maar een forse duw geven door ons al joggend door onbekende Gentse straten te begeven. En na een halfuur puffen te beseffen dat oriëntatie toch niet ons sterkste punt is.
°Thuiskomen zonder sleutel en bij de nieuwe onderbuur aanbellen. Die zijn hoofd door het raam gooide en een uitbundig ‘halloooo?’ naar beneden riep. “Ehm ja, hoi, ik woon boven u, weet u nog wel. Hijg. Zweet. Stretch. En ik kan niet binnen” Smile.
°En na een goeie douche neerploffen in de zetel. Met een goed boek.

En nog een hele resem van die pietluttigheden die ik de laatste dagen gulzig opslorp. En er tonnen energie uithaal. En tijd die maar verder tikt. Terwijl ik deadlines zou moeten bedwingen die gevaarlijk dichtbij sluipen. Maar eerst nog even naar buiten. En straks dit.