zaterdag 31 maart 2007

vakantie

Soms communiceerden wij via muren. Mijn buurmeisje en ik. Tijdens schoolvakanties hadden we ons eigen alfabet bij elkaar geklopt. Waar de muren van het huis het dunst waren, hielden we urenlange dialogen. We tikten letters, trommelden woorden en bonkten al eens een vloek. Als er zon was, maakten we vroeg in de morgen afspraken voor de dag. Onze klokken hadden we gelijk gezet. Om drie uur in de tuin was geen minuut later.

En dan zaten we elk aan onze eigen kant van het tuinhek. Waar ik mij tussen sparren moest wringen, elk jaar een beetje moeizamer. Waar spinnen sneller webben maakten dan wij boterhammen aten. Waar we de meest bizarre prullen uitwisselden, en de meest absurde verhalen fantaseerden.


Maar de zaterdagen en zondagen waren het leukst. Dagen zonder muren, zonder tuinhek. Dan was er burenbezoek. We spitten putjes in het gazon omdat we wilden golfen. Onze moeders keken paniekerig in het rond, onze vaders nipten geamuseerd van hun pint.

We schommelden hoog, en schopten gaten in de lucht met onze nieuwe sportschoenen. En we joegen sprinkhanen na tot de avond viel. En als de zon onderging, kwam de ijskar onze straat ingereden. Stond zij aan haar brievenbus te wachten op pistache. En ik aan mijn brievenbus op chocola. En een halfuur later tikten we door de muur hoe het ons weer gesmaakt had die dag.

5 reacties:

Waar zijn de tijden...? *zucht*

Maar zo mooi jong!

mooi :)

Leuk. Buurjongen en ik hadden een geheime brievenbus in een spar hangen. En daar staken we dan berichtjes in in codetaal.

ik heb het al eens eerder gezegd, ik weet het, maar 't is waar, je kan verdomd mooie dingen schrijven!