until the cold city wind blows it all in our face

Het is vrijdagavond. Eén been in het weekend. De grote mensen liggen met de voeten omhoog in de zetel. En het jonge grut leeft zich uit in discotheken of op verzopen festivalweides (dag broertje!). Een doodgewoon weekend waarschijnlijk. Maar goed, hier lijkt er toch vanalles te bewegen dat tot voor kort nog stevig vastzat.

Mijn vriendjes en vriendinnetjes zijn grote stappen aan het zetten en raar genoeg komt het vanavond allemaal samen. Of althans, het komt mij vanavond allemaal ter oren. Eentje gaat zeer binnenkort samenwonen, een ander zit verwikkeld in een relatiecrisis. Eentje heeft eindelijk groen licht gekregen voor een opleiding, en een andere denkt eraan om een droomjob op te geven. Ik heb zelfs de woorden "kindjes" en "trouwen" horen passeren daarstraks. Zelf zit ik ook een beetje te sukkelen tegenwoordig, maar we spartelen ons erdoor.

Strange. We worden groot. En of het allemaal nog een beetje meevalt?